(فهم عاشقانه هستی)

 تنها خدا وجود داردو بس

بنابراین،هرآنچه هست ،اوست.نام دیگر خدا؛هستی است.

بودن ،خدا بودن است.ما از این حقیقت در حجابیم.

مسئله این نیست که چگونه به ذات ربوبی برسیم؛

مسئله اینست که چگونه حقیقت مذکور را درک کنیم.

ما زبان هستی را از یاد برده ایم.باید حقیقت از یاد رفته را دوباره بیاد بیاوریم.

خود را بیاد آور.خودرا کشف کن.

خودرا بشناس،انگاه خدارا شناخته ای.

ذات تو در ذات الهی مستحیل است.همچون قطره ای که دردریا افتاده است.

و ازاو فقط نامی باقی مانده است و بس.

نامی که بنوبه خود ،قطره فرو افتاده در دریا بیش نیست.

اگر خودرا بشناسی ،ذات الهی همه چیز را برای تو شهود خواهد کرد.

انگاه درخواهی یافت که هرچیزی ،خداست که به تصویر خویش مینگرد.

وقتی ببینی با خدا احاطه شده ای

ناخوداگاه به رقص در می آیی

شوری همچون طوفان تورا در بر میگیرد،تورا میرباید،می برد.

و تورا به لایتناهی پیوند میزند